10 jaar zonder auto

Tien jaar geleden ruilden Friedl Decock en Kristof Descheemaeker hun bedrijfswagen in voor plooifietsen van Brompton. ‘Onze familie en vrienden verklaarden ons toen voor gek’, herinnert Kristof zich. ‘Het zou ons nooit lukken te leven zonder auto, zeker niet als er kinderen bij zouden komen.’ Ondertussen hebben ze twee zonen van 8 en 6. En nog altijd doen ze alles met de fiets.

‘Als je zo’n idee in je hoofd hebt, moet je wel belangrijke keuzes maken’, vertelt Kristof. ‘Eerst en vooral: een woning zoeken in de buurt van een groot station. Wij wonen op een paar kilometer van het station van Mechelen. Dat is echt een cruciale voorwaarde. Dan wordt alles makkelijk: met de plooifiets op de trein kan je overal naartoe. De meeste hoofdkantoren liggen vandaag dichtbij een groot station.’

10 jaar zonder auto

Cool imago

Zowel Friedl als Kristof zetten zich als ingenieur-architect professioneel in voor een duurzame samenleving en energie-efficiëntere gebouwen. Friedl doet dit als raadgevend ingenieur bij Daidalos-Peutz, Kristof helpt bij Factor4 bedrijven en overheden overschakelen naar een lager of volledig fossielvrij energiegebruik. ‘Met de fiets naar het werk sluit hier helemaal bij aan’, zegt Kristof. ‘Het heeft zelfs een positieve impact. Mijn klanten vinden het heel cool dat ik met mijn plooifiets aankom. Het tovert meteen een glimlach op hun gezicht.’

‘Ook commercieel is zo’n plooifiets een goede binnenkomer. Het maakt je meteen sympathiek. En je voelt je ook vrijer. Toen ik nog een firmawagen had, was het altijd stressen om overal op tijd te zijn. Op de fiets vergeven ze het als je eens vijf minuutjes later bent. Het gebeurt zelfs dat klanten me komen oppikken aan het station. Dat schept meteen een enorme band.’ 

Maar wat als het regent? ‘Slecht weer wordt vaak gedramatiseerd’, lacht Kristof. ‘Regen in België valt doorgaans best wel mee. Als het echt nodig is, heb ik altijd wel regenkledij in de fietszak aan mijn stuur.’ ‘Het zijn ook maar korte afstanden’, vult Friedl aan. ‘Vaak gaat het om fietstochtjes van amper een kwartiertje. Zelfs als het heel warm is, fiets je je dus niet in het zweet. De inspanningen blijven beperkt. Zeker als je gewoon op je gemak fietst.’ Al die kleine tochtjes samen dragen gelukkig ook bij aan onze conditie.

Niet overdrijven

Leven zonder auto is een bewuste keuze, maar je moet ook niet overdrijven. Friedl: ‘We blijven heel pragmatisch. Per se helemaal niets met de auto doen, is ons te extreem. Af en toe reserveren we een Cambio voor enkele uren of voor een dag. Als we op bezoek gaan bij mijn ouders bijvoorbeeld, zij wonen in Kortrijk. Alleen als we voor enkele dagen weggaan, wordt een Cambio duur. In dat geval kunnen we rekenen op een auto van mijn schoonouders. Maar voor de rest is het perfect haalbaar om zowat alles te doen met de trein en de fiets. En nu de kindjes wat ouder zijn is reizen met de trein ook haalbaarder.’

Kristof: ‘Als we dan eens een deelwagen gebruiken, zie je dat het er op de weg alleen maar op is achteruitgegaan. Elke keer weer zit ik terug in de file. Het is precies een stap terug in de tijd. Vreemd hoeveel tijd mensen verliezen met elke dag in de file te zitten. En zij vinden dat normaal! Die vrijheid dankzij de fiets is voor mij nu echt een verworven recht. Die geef ik niet meer af.’ 

Plezier voor het hele gezin

Ook de kinderen zijn volledig gewonnen voor de fiets. Friedl: ‘Zij hebben nooit iets anders gekend natuurlijk, voor hen is dat normaal. Als ze dan eens in de wagen moeten, is het altijd geklaag en gezaag. Dat vinden ze echt niet leuk, een auto vinden ze maar saai. Op de fiets is er tenminste afleiding. Ze vertellen dan en kijken rond. Het prikkelt hun interesse ook, op de fiets zie je natuurlijk veel méér.’

‘Toen ze klein waren, konden we natuurlijk niet zonder fietskar. Die heb je echt wel nodig. Ondertussen hebben ze een eigen fiets. En ze genieten ervan, elke keer opnieuw. Zo zijn we eens met de fiets naar Oostende geweest, een heel avontuur waar we op voorhand toch wat schrik van hadden. Maar dat bleek een enorme meevaller. Je ziet samen nieuwe dingen, je voelt je echt verbonden. Het was een hele ervaring voor het gezin. En de beentjes trappen automatisch mee. Je moet hun conditie echt niet onderschatten! De fietskar gebruiken we nu voor boodschappen.’

Met de paplepel

Het idee om zonder auto door het leven te gaan, kwam van Friedl. ‘Ik ben opgegroeid met het bewustzijn van de klimaatopwarming. Dat heb ik met de paplepel meegekregen. We aten thuis ook vegetarisch, met af en toe een beetje vis en vlees. Als zesjarige at ik al linzen terwijl niemand anders dat kende.’

‘Toen we gingen samenwonen, introduceerde ik het vegetarisch eten. Dat was al nieuw voor Kristof. Ook de switch van de auto naar de fiets deden we geleidelijk aan. Voor mij was dat niet moeilijk, maar Kristof heeft echt wel een mooi pad afgelegd.’

Kristof: ‘Ik was natuurlijk professioneel al bezig met energie. Hoe je meer energie kunt opwekken dan verbruiken, heeft me als ingenieur altijd al gefascineerd. Friedl heeft mij overtuigd om dit ook privé door te trekken. En het werkte. Eens je hebt geproefd van een gezonder leven zonder auto, wil je ermee verder. Ik raakte meteen verkocht.’

10 jaar zonder auto

Ambassadeurs

‘Wat begon als overtuiging, doen we nu vooral voor het plezier’, zegt Friedl. ‘Het is ook leuk als anderen ons daar spontaan in volgen. Sommige vrienden hebben nu nog maar één auto in plaats van twee. Of ze proberen op zijn minst om minder met de auto te doen, dat is ook al mooi. Ik werk in een klein ingenieursbureau en daar is de filosofie dat we alles met de trein en de fiets doen. Zelfs de nieuwe medewerkers worden daarin meegezogen en vinden dat normaal. Fijn dat we elkaar daarin versterken.’ 

Kristof: ‘We zijn professioneel al jaren bezig met energie van gebouwen. Vooral vanaf 2005 begon de trend van de vergroening: het energieverhaal werd langzamerhand het concept van het gebouw. Het is echt heel boeiende materie om daar elke dag mee bezig te zijn en klanten over de streep te trekken. Het voelt dan ook goed dat we diezelfde filosofie ook consequent kunnen doortrekken naar ons privéleven.’

Vrijwilligers bij Klimaan

Friedl en Kristof zijn actief als vrijwilliger bij Klimaan, een burgerbeweging in Zemst, Mechelen en omliggende gemeentes die zich inzet voor een duurzame en klimaatneutrale samenleving. ‘De meeste energiecoöperaties gaan enkel over energie’, vertelt Friedl. ‘Wij trekken het thema veel breder door. Er zijn werkgroepen over gezond water, propere grond en lucht. En ook over de sociale aspecten en het samenleven.’

Kristof: ‘Klimaan bestaat uit twee structuren. De vzw doet projecten zoals groepsaankopen van led-lampen, regentonnen of planten voor geveltuintjes, en alle begeleiding daarrond. Dat is vooral om mensen te inspireren en te informeren. Daarnaast heb je de coöperatieve vennootschap die investeert in lokale zonnepaneelprojecten met burgerkapitaal.’  

Samen sterker

Friedl: ’Alles draait om samenwerking. We zijn geen concurrenten van andere bewegingen. Samen zijn we sterk. Met allemaal positieve acties, die we uitdokteren in verschillende werkgroepen, proberen we onze wereld een beetje mooier te maken. Dat kan gaan van grootse bovenlokale projecten tot heel kleine individuele acties.’  

‘Zo hebben we vroeger een poetsvrouw gehad. Ze kwam van Iran dus ze heeft nooit leren fietsen. Daarom kwam ze bij ons altijd met de bus. Daar deed ze een uur over, terwijl je er op de fiets al op 10 minuten bent. Ik heb haar dan geholpen om fietslessen vast te leggen. En heb het poetshulpbureau ook voorgesteld om gratis fietsen aan te bieden aan haar personeel. Elke fiets erbij zorgt immers voor een extra gelukkige persoon en een veiliger en gezondere samenleving.’

 

Blog

Bike styling: de fiets met jouw karakter

Blog

Riem versus ketting: wat maakt een riem zo interessant?

Blog

10 praktische bikepacking tips om mee te beginnen

Blog

De 9 mooiste mountainbikeroutes van België