Ooit al gehoord van de Silk Road Mountain Race? Het is een van de zwaarste fietswedstrijden ter wereld: 1850 kilometer solo door de ruige bergen van Kirgizië, meer dan 30.000 hoogtemeters, af te leggen in maximum 15 dagen. Patrick Vandewalle (58) uit Bornem ging vorig jaar de uitdaging aan.
‘Ik heb altijd al graag gesport. Eerst basket, daarna een Ironman. En dan nóg extremer: de legendarische Silk Road Mountain Race in Kirgizië, in augustus vorig jaar. De Zijderoute is een eeuwenoude handelsroute die Azië verbond met Europa. De verwaarloosde gravelpaden en smalle wegeltjes over het Tiensjangebergte vormen nu het tracé van deze extreme langeafstandsrace.’
1.850 km door Kirgizië
‘We vertrokken op een koude nacht om 4 uur ’s morgens in Talas, in het westen. Doel was binnen de 15 dagen aan te komen in Balykchy helemaal in het oosten van het land. Alles met eigen proviand en trekgerief. Tussendoor zijn er drie controleposten die je tijdig moet halen. Je krijgt ook een lijst mee met dorpjes en waterbevoorrading. Hoe je je tocht indeelt, kies je helemaal zelf. Als je maar op tijd de finish haalt.’
‘Het is een heel stugge race natuurlijk. Er zijn soms korte stukjes asfalt, maar bitter weinig. Je fietst vooral op ruwe gravel roads, en boven op de bergpassen moet je zelfs regelmatig van je fiets af om zware beklimmingen te voet te doen, je fiets op de schouder. Dat was echt wel een serieuze uitdaging.’
Hoe bereid je je voor?
‘Een goede voorbereiding is cruciaal. Ik heb me een jaar intensief voorbereid. Op de fiets er ernaast: ik heb heel wat tijd doorgebracht op YouTube om alle video’s te bekijken van mensen die eraan hadden deelgenomen. Ik ben ook lid van een Facebook-groep over deze race. Hoe beter ik me kon informeren, hoe beter.’
‘Vooral de extreme temperatuurverschillen maken de race uitdagend. Op de bergpassen konden de temperaturen ’s nachts zakken tot wel -10 of -12 graden. En overdag liepen die soms op tot meer dan 40 graden in de vallei. Daarom droeg ik mijn kleren in verschillende lagen over elkaar. Van sokken en oversokken tot winterhandschoenen. Onderkoeling is een van de grote gevaren: aangepaste kledij was dus essentieel.’
‘En dan is er het eten natuurlijk. Ik was goed voorbereid, maar misschien wel té. Ik had 20 gevriesdroogde pakken mee, 1000 calorieën per pak. Porridge ’s morgens en ’s avonds spaghetti. Met daartussen veel energy bars, heel belangrijk.’
‘Maar dat weegt wel allemaal. Ik weeg zelf al 105 kilo, mijn fiets woog 16 kilo en ik had voor 14 kilo kleren en slaapgerief bij. Dan droeg ik nog een rugzak van zo’n 10 kilo: 6 kilo eten, en constant 3 liter water. En met al dat gewicht moest ik de bergen over. Goed zot eigenlijk.’
Fietsen met gezond verstand
‘Je staat er op zo’n tocht helemaal alleen voor, dus moet je fiets natuurlijk voor 100% betrouwbaar zijn. En dat was ook het geval: mijn Santos Travelmaster 3+, gekozen bij Bike Stories, was een geweldige compagnon. Ik ben zelf heel groot, meer dan 2 meter, dus vond ik het belangrijk dat ik die custombuilt liet samenstellen op mijn lijf.’
‘Het resultaat was prachtig: die fiets is zo degelijk en sterk. De riem, de Rohloff-naaf, het zadel van Brooks. Ik heb veel mensen gezien met gescheurde fietsbanden. Zelf had ik geen enkel probleem. Mijn Travelmaster bolde gewoon perfect.’
‘Maar wat die Santos allemaal gedaan heeft! Ik heb stevige afdalingen gedaan, meer dan vijf uur aan een stuk vollen bak naar beneden. Vinnige bochtjes tussen de bolders en grote blokken stenen door. Ook de wielen van zo’n fiets kunnen zo’n zware tocht en bepakking aan.’
‘Ik had voor de zekerheid van alles twee stuks mee, met ook twee gps’en en een extra battery pack, maar dat heb ik allemaal niet nodig gehad. Je krijgt ook een tracker mee, met een Help-knop en een SOS-knop. Daarmee kon je in nood de organisatie contacteren, die meereed met drie volgwagens. In eentje zat een dokter. Maar als je op een van de knoppen drukte, was de race wel automatisch over.’
Trappen uit de comfortzone
‘Waarom doet een mens zoiets? Voor mij is het te doen om het ultieme gevoel van vrijheid. Elke mens moet werken en de dagelijkse sleur doorstaan. Maar soms moet je weg uit die comfortzone en een uitdaging aangaan. Gewoon de fiets op en weg, en alles wat om je heen is absorberen. Geloof me, dat werkt echt bevrijdend.’
‘Ook al zo’n avontuur fysiek afzien, ik had voortdurend een grote smile op mijn gezicht. Het besef om in the middle of nowhere rond te trekken, helemaal op je eentje met je fiets, dat is zalig. Het enige spijtige is dat je met niemand dat unieke gevoel kunt delen. Daarom stapte ik regelmatig van mijn fiets om foto’s te nemen. Zodat ik achteraf die schoonheid kon delen.’
‘Voor mijn volgende avontuur had ik me ingeschreven voor de Atlas Mountain Race in Marokko. Het “kleinere zusje” van de Silk Road Mountain Race, maar ook wel pittig: zo’n 1.200 kilometer in het Atlasgebergte. Droger, en met betere voorzieningen. Maar met 160 kilometer per dag over die smalle bergpaadjes om in 8 dagen te kunnen finishen, toch ook wel heavy. De race is omwille van corona helaas uitgesteld. Maar in oktober of februari volgend jaar waag ik mijn kans.’
Meer info over de races
Persoonlijke samenstelling van de fiets
Patrick koos voor een Santos Travelmaster 3+.
Specificaties
- Merk: Santos
- Type: Travelmaster 3+
- Aandrijving: Carbon Gates CDC Riem
- Versnelling: Rohloff naaf
- Remmen: SRAM hydraulische remmen
- Verlichting: SON 28 Dynamo hub met SON Edelux II voorlicht
- Zadel: Brooks C17
- Stuur: Profile Design Sonic Ergo 45/25A Aerobar
- Banden: 50-622 Schwalbe Marathon Mondial
